Canzone e Ariette nove/Ariette nove/Doje «purticese»
Doie “purticese„
Uno t’ha ditto…
- I.
Uno t’ha ditto: «E che bella figliola!
«Che bello purtamento signurile!
«Oi purticesa, e ve ne jate sola,
«cu st’uocchie doce e stu viso gentile?..».
E tu nun ll’ ’è risposto.
E nun te si’ ddignata
nemmeno d’ ’o guardà…
Luntanamente
luceva - aperta - ’a cchiesa
’e San Ciro putente…
Povera purticesa…
Addo’ facette voto ’e te spusà.
E, annascosto adderete a na culonna,
llà t’aggio vista n’terra addenucchià:
llà t’aggio vista n’faccia a na Madonna
st’uocchie, lucente ’e lacreme, aizà…
E tu, forse, mm’ ’è visto.
Ma nun te si’ ddignata
nemmeno ’e t’avutà.
Po’ — lentamente —
si’ asciuta ’a dint’ ’a cchiesa
’e San Ciro putente…
Povera purticesa!
Addo’ te fece ’o voto ’e te spusà…
Tramonto a Puortece
- II.
D’ ’a cchiesia ’e san Pascale
’a campana, ca sona
— cu nu suono argentino —
a mmatutino,
a poppa e a prora
sceta chi dorme ancora
ncopp’ ’o vuzzo e ’o vasciello
d’ ’o Granatiello.
E, tutto nzieme, se sente na voce:
«Ccà sta Teresenella ’a purticesa!
Ddoje pe nu rano ’e purtualle doce!
E so’ meglio d’ ’e fravule ’e cerase!…»
’A campana d’ ’a cchiesa
mo sona — cu nu suono
ca fa malincunia —
l’avummaria.
Sciso è int’a ll’onne
’o sole — e s’annasconne:
’a vela ’e nu vasciello
pare ca luce, ncopp’ ’o cielo d’oro
d’ ’o Granatiello…
E, int’ ’o silenzio, se sente na voce:
«Ccà sta Teresenella ’a purticese!
Ddoje pe nu rano ’e purtualle doce!
E so’ meglio d’ ’e fravule ’e cerase!..»
This page was moved from . It's edit history can be viewed at Chiàcchiera:Canzone e Ariette nove/Ariette nove/Doje «purticese»