Paggena:Poesie napoletane - Ferdinando Russo.djvu/157

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
155
poemetti del cuore

Quanto tiempo è passato? Io nun ’o ssaccio!
’A mente nun raggiona e niente penza!
Comme supporta tanta sufferenza
io stesso nun m’ ’o spiego, ’a verità!
Appesa pe nu filo ’e nu capillo
veco sultanto chesta vita mia,
e tengo nfronte ’o ffuoco d’ ’a pazzia
ca tu m’ ’e dato e nun m’ ’o può luvà!

Nun avive ’a veni, chiammanno Ammore
e nun m’ avive ’a di’: «Te voglio bene!»
Pecchè stu core, amariggiato ’e pene,
nun te cercava, suspiranno ’e te!
Te sunnava sultanto, e te sapeva
luntano ’a isso, e s’ era rassignato!
Ma quanno m’ ’e vuluto e m’ ’e abbracciato
o te ngannave, o me ngannave a me!