Paggena:Opere inedite di varj autori - Tomo I (1789).djvu/166

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
156
La Paggiaria

Ton. Dì la veretà, tu tutto chesto
L’aje fuorze miso dicere a quarcuno?
Cian. Io chesto, che te conto,
Io propio co sta rrecchie lo ssentette:
Nè ssongo tanto ruonto;
Ca menno quaccosella: e io ntennette
Chello, che se leggeva, e se decette.
Ton. Mo che l’aie ntiso tu, mo so contento.
Ca saccio certo, se fuie cucco, o viento,
E che se fece appriesso?
Cian. Venne la Matamateca a la prova.
Co lo stisso socciesso
De maraveglia, e groleja,
Che n’aggio viva ancora la mammoreja.
Era cierto a bedè na cosa nova,
Comme chille paggiuotte responnevano
A le ddomanne che se lle facevano.
Nc’era no quatro appiso llà becino,
Però, senza pettura,
Po se chiammava quaeche signorino
A responnere; e chisto a lo pataffio
Se mcttea rente; e sentea la proposta:
E becco pe rresposta,
Segnava co lo ghisso la fegura
Geometreca a chillo quatro appiso:
Po pigliava no graffio,
E la sprecava tutta a parte a parte
Oh te fusse trovato, o avisse ntiso,
Ammico, tanno! pecchè non si zaffio::
Co che garbo vedive, e co che arte
’N quattro botte sbregaia.

Ogne