Paggena:Poesie napoletane - Ferdinando Russo.djvu/108

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
106
poemetti del cuore


Comm’ ’o sole che scotta. Essa scuttava
stu core amaro, e niente ne sapeva!
Passava appriesso, e nun se n'addunava,
               e m' accedeva!

E mo'? Mo' ch' è venuta e m' ha vasato,
mo' che m' ha dato tuttuquanto 'o core,
e m' ha vuluto, e 'ncielo m' ha purtato,
               pazzo d' ammore,

so' stato tristo e malamente assaie,
so' stato pazzo senza na raggione!
Ma fui l'Ammore ca facette 'o guaie,
               pe passïone!

Si tu sapisse dint' 'o core mio
che guerra 'e morte, oi Santa benedetta!
E che carne stracciate, e che gulìo
               de fa vennetta!

De fa vennetta 'e chi nn' ha ditto male,
de fa giustizzia 'e chi me l' ha tuccata...!
Ah, no! Nun simmo tuttuquante eguale,
               oi Santa amata!