Paggena:Miseria e nobiltà.djvu/28

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
22
EDUARDO SCARPETTA

Pasc. Feliciè, buongiorno
Fel. Buongiorno, Pascà.
Pasc. Ccà stammo aspettanno a te, lu ssaie?
Fel. E mangiate, io mangio dopo.
Pasc. Dico stamme aspettanno a te p'accattà quaccosa... Io stammatina nun aggio pututo fa niente.
Fel. E aspettate a me, neh Pascà? Io mò aggio fenuto de iastemmà comme a nu turco. Dall'otto fino a mò fosse venuto uno a farse scrivere na lettera! Me so' fatto nu piezzo de gelo. Poco primme steve menanno pe' ll'aria lu tavulino cu tutto lu calamaro e li penne! È na vita che nun me la fido de tirà cchiù nnanze! Mò se dice che nce vonno mettere pure la tassa. Ogne lettera duie centeseme, e ncoppa a lu foglietto nce ha da sta lu francobollo de nu centesimo.
Pasc. Pure chesto?!
Fel. E all'anno nuovo, li scrivane hanno da pagà la ricchezza mobile!
Pasc. Eh!
Fel. Aveva mannato a chill'assassino de figliemo cu na lettera addò nu signore, (vedendo Peppeniello) Ah, staie lloco!! Zitto mò!.. Chillo è nu signore tanto buono, che me canosce da tanto tiempo, sape comme steva primma io, e sempe che aggio vuto bisogno de quacche cosa me l'ha mannato. Mò doie lire, mò quatte lire, mò cinche lire, e la Pasca e lu Natale m'ha mannato fino a dieci lire. Embè?!... chillo stammatina le porta la lettera tutta nquacchiata de nzogna... Ah!.. (fa per inveire).
Pasc. Lassalo jì, Felì, chillo è guaglione!