Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/167

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
167
Jornata II

VERDE PRATO



Trattenemiento secunno de la Jornata seconna.

Nella è amata da no prencepe, lo quale, pe no connutto de cristallo, va spesse vote a gaudere cod essa. Ma, rutto lo passo da le midiose de le sore, se taccareja tutto, e sta nfine de morte. Nella, pe strana fortuna, ntenne lo remmedio, clie se pò fare, l’appleca a lo malato, lo sana, e lo piglia pe marito.


O bene mio, e co quanto gusto sentettero fi mponta lo cunto de Zeza; tanto, che, si avesse durato n’autr’ora, le sarria parzeto no momento! Ed, avenno da fai’e la veceta soja Cecca, essa cossi secotai lo parlare. È na gran cosa da vero, quanno facimmo buono lo cunto, che da lo stisso ligno rescano statole d’idolo e travierze de forche; seggo de mperature, e copierchie de cantari; commo ancora strana cosa è, che da na pezza stessa se faccia carta, che, scrittoce lettere ammorose, aggia vasate de bella femmena e stojate de brutto mafaro: cosa che farria perdere lo jodizio a lo meglio astrolaco de lo munno. Tanto se pò dire medesemamente de na stessa mamma, da la quale nasce na figlia bona e n’autra ruina; na petosa e na massara; na bella e na brutta; na mediosa e n’ammorevole; na casta Dia-