Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/155

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
155
EGROCA

     E squatra le parole, e sputa tunno,
     E se stimma lo meglio de lo munno!
     Si tratte poesia,
     Ne passa a piede chiuppe lo Petracca;
     Si de filosofia,
     Te dà quianece e fallo, ad Arestotele;
     D’abaco no la mpatta a lo Cantone;
     D’arte de guerra è sfritto Cornazzaro;
     D’architettura, tornatenne Eucride!;
     De museca, dà piecco a lo Venosa;
     De legge, è juto a mitto Farinaccio;
     E de lengua ne ncaca lo Voccaccio!
     Nfila settenze, e smafara conziglie,
     E non vale a lo juoco de li sbriglie.
     Ma, si vene a la prova,
     Se trova ncrosione
     Fra no stipo de libre no cestone!
Fab. quanto è bestiale
     Lo presumere troppo;
     Solea dire no bravo studianto:
     «Chi cbiù pensa sapere, è chiù guorante
Jac. Dove lasso l’archimmia e l’arcliemista?
     Già se tene contento.
     Già se stimma felice,
     E, fra vinte o trenta anne,
     Prommette cose granne.
     Conta cose stopenne,
     C’ha trovato stillanno a lo lambicco,
     Che spera essere ricco.
     Ila, comme se copella.
     Resta magnato tutto,
     E vede si sofistica è chella arte;
     Vede quanto è cecato,
     Sedunto e affommecato,
     Ch’a puosto le colonne de speranza