Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/114

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
114
Trattenimiento IX.

dove fece venire tanta chioppeta e tanta neve, che pareva che lo cielo cadesse. E, trovatose Canneloro nante la grotta de l’uerco, trasette drinto pe sarvarese. Ed, essenno aggrancato de lo friddo, pigliaje certe legna, trovate là drinto; e, cacciatose da la saccocciola lo focile, allommaje no gran focarone. E, stannose a scarfare e sciugare li panne, se fece a la vocca de la grotta la cerva, e disse: «signore caaliero, damme licienzia, ch’io me pozza scaglientare no pocorillo, ca so tesecata de lo friddo!». Canneloro, ch’era cortese, disse: Nzèccate, che singhe lo benvenuto!» «Io vengo, — respose la cerva — , ma aggio paura, ca pò m’accide!» «Non dubitare, — leprecaje Canneloro — , viene sopra la parola mia!» «Si vuoje che benga, — tornaje a dicere la cerva — , lega sti cane, che non me facciano dispiacere, ed attacca sso cavallo, che non me dia de cauce». E Canneloro legaje li cane, mpastoraje lo cavallo. E la cerva disse: «Sì, mo so meza assecorata; ma, si non lighe la sferra, io non ce traso, pe l’arma de vavo!» E Canneloro, ch’aveva gusto addomestecarese co la cerva, legaje la spata, comme a parzonaro, quanno la porta drinto la cetate, pe paura de li sbirre. E l’uerco, commo vedde Canneloro senza defesa, pigliaje la forma propia. E, datole de mano, lo calaje drinto na fossa, ch’era nfunno a la grotta, e lo commegliaje co na preta, pe magnaresillo. Ma Fonzo, che matina e sera faceva la visita a la mortella ed a la fontana, pe sapere nova de lo stato de Canneloro, trovato l’una moscia e l’autra trovola, subbeto penzaje che passava travaglie lo cardascio sujo! E, desederuso de darele soccurzo, senza cercare le-