Paggena:Le poesie di Giovanni Capurro - 1918.djvu/21

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.

Te suonne, e comme, caspita,
manco ’nu suonno bello?
almeno, nun dic’auto,
suonnete n’ambusciello!

Niente: m’avita credere
ncoppa all’onore vuosto
ch’è ’nu destino barbaro,
destino troppo tuosto.

E mo te suonne appicceche,
mo ca te daie a ffuoco;
pare ca siente cocere
o lietto a poco a poco.

Te scite; ’a lampa subbeto
te mettarria ’o ssicuro,
ma è na ’parola; all’urdemo
te truove pure ascuro!

Nun pozzo manco ienchere
’na lampa p’ ’a nuttata;
cummà, quant’è terribbele
’na vita disperata!

E vvote l’arremmedio
cu ll’uoglio d’ ’a tiella;
comm’aggia fa, diciteme
io sola puverella?

Po se ne vene ’o guardio
ca va truvanno ’a tassa,
e a te chisà, guardannolo
p’ ’a capa che te passa!

Mannaggia ll’ova ’e papera
cu chi t’ ’a piglie? embè...
tengo ’a pullanca tennera,
signò, ’nu soldo tre!



— 19 —