Paggena:La Divina Commedia Napoletano Domenico Jaccarino-Nfierno.djvu/39

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 41 —

Mo scennimmo a bedè d'autra manera;
Era notte, e ogne stella già saglieva,
Tanto che a restà llà cosa non era.
Jettemo a l'autra riva addò nce steva
Na fontana menanno acqua vollente
Pe dinto a na fossata, addò traseva.
L'acqua era scura e sempe cchiù perdente;
E nuje llà ncompagnia de l'onne bigge,
Jettemo pe na stata differente.
Una paluda fa, de nomme Stigge,
Sciumara brutta che accossì n'è scesa
Ncoppa de chelle sponne che so grigge.
E io che lo guardava, appena ntesa,
Gente nfangate vedde a li pantane,
Annude tutte, e co la faccia affesa.
Se vattevano cheste co le mmane,
Co la capo, lo pietto e co li piede,
Co li diente stracciannose da cane.
Lo Masto a mme: la vista toja mo vede
Aneme tutte ccà vinte da ll'ira
E cride pure, comm'a ognuno crede
Che sotto a l'acqua è gente che sospira
Tanto che st'acqua assomma e ffà lo fuosso,
Comme l'uocchio te dice addove gira.
Dinto a lo fango nfino a dinto a l'uosso
Diceno chiste: Fujeno arraggiuse,
E a l'aria triste, o piccerillo, o gruosso;
Mo nce mpesta chest'acqua qua schifuse.
Dicenno chesto la parola nzorca
E l'autre ncanna restano pò nchiuse.
E giranno accossì la fogna sporca
L'arco e la riva, l'uocchie già volanno
A chi dinto a lo fango ngrassa e sorca,
Nnanze a na torra nce trovajemo tanno.

6