Paggena:Carduccianelle.djvu/17

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 15 —


’A BONAFFIGGIATA.

   Diceva buono Don Giuseppe Giusti,
quanno diceva, bonanema soia:
« Cu poche lire diviente signore! »
miette ’a carrozza!...
   ’O iuoco è certo ch’è nu vizio nfame,
ma po se sape ch’è ’na cosa unesta:
cu ’na jucata può fa dint’a niente
n’opera bona.
   Uno se mpara, per esempio, ’o nove
si ha da ascì terzo, quanno vene quarto;
’o primm’aletto, cu ’a fiura ’e seie,
anze capisce
   si iesce a’ smerza; sape ’a smorfia, sape
’nu munno ’e cose: l’ambro situvato,
si nce vo’ ’o terzo, quanno è meglio asciutto,
ll’arte, se sape!
   Mo simmo ’o fatto, piglia a Barbanera!
Chillo ha refuso cisto, carta e suonno,
pecchè? p’ ’o bene d’ ’o prossimo suio,
nfaccia ’a ’nu libro.
   Passammo appriesso: chillu cabbalista
d’ ’a Nuova Stella, ca tutte sapimmo,
comme criscette tanto ’na perucca
nzi’ ’a ncoppa ’e spalle?
   p’ ’o bene ’e ll’ate, pe’ vedè cuntente
povere e ricche; chesto ognuno ’o ssape;
e chi capisce, cu ’a regola soia,
vene ’o mumento