Paggena:Carduccianelle.djvu/16

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 14 —

   Ogne tanto m’avoto e veco correre,
’a dint’ ’e lastre d’ ’o barcone, ’e nuvole,
pe’ nnanze ’a luna, comme a tanta pecore
ianche, ’e vammacia vergene.
   ’O chiaro ’e luna già s’arriva a stennere
nfaccia ’a caiola, e veco ca ’o canario
che dorme doce doce ncopp’ ’o spruoccolo,
mme pare ’na pallottola!
   E guardo ’o lietto; ma, turnanno a nfonnere
a penna, penzo, nfra ’nu vierzo e n’auto:
Pecche nun dormo? Dorme tutto ’o prossimo...
Che pace. Che silenzio!
   Sulo ’o rilorgio a mmuro, dint’ ’a cammera,
cu chillo tticche tta nun trova requie,
s’è miso dint’ ’e cchiocche, nun se sazia,
pecchè ll’ore nun dormono?
   E tticche, tticche; sento pure scorrere
’o rubbinetto ’e ll’acqua ’int’a ’na congola:
a poco ’a vota chelli ggocce scolano,
cagnanno tuono, e accresceno
   sempe ll’at’acqua: tticche, tticche: propeto...
pare ’a battuta ’e ’nu maestro ’e musica,
che sta mmiezo ’e cantante dint’ ’a cchiesia
quanno se canta ’o vespero.
   Dormono tutte quante; ma che liepeto
fa ’na mosca ngappata int’ ’a felinia!
A poco a poco già l’ammanca ’o spireto;
zitto, ha fernuto ’e chiagnere!
   Ah! si durasse sempe ’stu silenzio,
quanta patenze ca se sparagnasseno!
ma tticche tta cammina! Iammo, scetateve
ch’è ghiuorno, iammo a fa ll’opera!...