Paggena:Altavilla - La sposa co la maschera.djvu/69

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
— 69 —


Mau. Addò vaje? caccia primma lo sanco che l’aggio dato.

And. Maurì, rispèttalo, ca patemo è no proprietario.

Mau. Isso po essere pure no conte, ca trenta ducate m’ha dda dà, si nò la cosa fenesce a mmazzate!

Pan. Iammo mo (ad And.)

Mau. (c. s.) Non te movere.

And. Mè papà, datencille, sbàttitele trenta ducate nfaccia, e llevateville da tuorno.

Pan. Io mo aggio da caccià trenta ducate senza sapè perchè!… (ad And.) Ma tu po comme rame li ddaje?

And. Da li primme mille ducate de rènneta ch’esigo.

Mau. (tra sè) (E ll’haje avuto pe na pressa.)

Pan. E cquanno è cchesto tiene cca. (a Mau.) Cheste so ccinco monete d’oro de seje ducate ll’una. Iammo mo proprio, e tu non ardì de nominare nè a Pangrazio, nè al suo figlio Andrea.. già noi non saremo più in Napoli, e coi denari ch’esigeremo nce volimmo accattà miezo Turino. (via)

Mau. E cca manco miezo turino te potarraje nfonnere dinto a lo ccafè co sto matrimmonio.

And. Maurì, te raccomanno…

Mau. Va va, co ppateto, non ce penzà; attiento, faccia tosta e nniente paura.

And. Nce vedimmo a la casa a Cchiaja. (via)

Mau. Oh! sciorte te ringrazio, co sti trema ducate me libero a sto momento da l’arresto.
(Tommaso guardingo viene dalla dritta con Nicolino) Ascite, ascite cca.

Nic. Ma io voglio sapè de che se tratta; mm’a-