Paggena:'E Lluce-luce.djvu/85

83

Core e penziero

Saglieno tutt’amice e canuscente,
ma chi vulite vuie nun saglie maie.
Passa... Ma ’o pate vuosto... ’o tene mente
e nun ’o’mmita...
             E ’mpunto ’e tre passaie
dummeneca passata... E ve guardaie,
vulenno di’: ’Nce saglie tanta gente...
E comme! I’ sulo nun ’nce saglio maie?

E vuie, ca muzzecanno ’nu percuoco,
teniveve cchiù rrusso ’o musso ’nfuso,
vedennelo ’e passà, desideruso,
ve facisteve rossa manco ’o ffuoco.

E pare ca penzasteve nu poco...

Po’ risoluta... ’ndifferentamente,
stennisteve ’na mana ’ncopp’ ’a seggia
c’ ’o spasso; v’ ’a ringhisteve ’e semmente...
E zitta zitta... a uocchio a uocchio... leggia
leggia... spuzzilïanneve ’e ssemmente,
scennisteve... e avutasteve p’ ’o vico,
sempe spuzzulïanneve ’e ssemmente...
Comme maie tala cosa! ’Ndifferente.
’Nu passo... e ’a scorza ’nterra...