Paggena:Teatro - Menotti Bianchi.djvu/400

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
— 378 —
Carmela


Arrivate che fuieno add''o Re, 'o frate cchiù grusso dicette: «Chesta è 'a penna!» Nce 'a passaieno tre vote ncopp'a ll'uocchie d''o pate, ca subeto ce vedette. Ma 'o Re, nun vedenno 'o figlio cchiù piccerillo, addimannaie addò steva, e 'e figlie rispunnettero subeto ca nun 'o ssapevano. Allora 'o pate mannaie a tanta gente; ma nisciuno 'o putette truvà. Nu vaccaro, passanno p''a via addò era stato acciso 'o figlio d''o Re, vedette n'uosso c'asceva 'a sottaterra: 'o tiraie, e l'uosso se mette a parlà accussì:

« Vaccaro mio, vaccà...
« Tieneme astrinto e nun me lassà,
« Pe na penna 'auciello grifone,
« Frateme è stato nu traditore!


(Giulietta, a poco a poco, per lo spavento, si nasconde sotto la coperta) Quanno 'o vaccaro passaie sotto 'a casa d''o Re, l'uosso accuminciaie a parlà n'ata vota. 'O Re, ca 'o vedette, vulette sentì che diceva; pigliaie l'uosso mmano, e chillo se mettette a parlà accussì: (Con voce cavernosa)

« Papà mio, papà...
« Tieneme astrinto e nun me lassà,
« Pe na penna 'auciello grifone,
« Frateme è stato nu traditore!


Giulietta è scomparsa interamnete sotto la coperta. Carmela se ne avvede, solleva la