Paggena:Teatro - Aniello Costagliola.djvu/91

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
— 51 —
Carmine. — Che sa' lla fatto tante scungiure. Po', ha murmuliato: « Notte »...
Peppe (subito, con fede:) — Uttantaquatto!
Carmine. — « Palazzo nchiuso »...
Peppe. — Sissanta!
Carmine. — « Porta scassata »
Peppe. — Sissantadoie!
Carmine. — «Àsteco vascio»
Peppe. — Quinnice!
Carmine. — «Vecchia accisa»...
Peppe. — Sissantadoie!
Carmine. — «'O sòrece sta int''o mastrillo»
Peppe. — Trentacinche!...
Carmine. — «Dunque: 'o mariuolo è d''o vicenato!»
Peppe (grave:) — È lampante!
Petruccio. — Neh? E, sì è lecito, che significa tutto chesto?
Carmine (spallucciando:) — Ih! So' nùmmere!
Peppe. — E chi ve dice ca nun è 'a verita? A me, per esempio, mme capàcita. Era l'una doppo mezanotte. 'O palazzo steva nchiuso. 'O guardaporta durmeva. A' porta d''a casa s'è truvata aperta, scassata. Vale a di': 'o mariuolo è trasuto p''a porta. E comme ha fatto a trasì p''o palazzo? È chiaro: ha scravaccato l'asteco d''o palazzo appriesso. Dunque? 'O suggetto è d''o vico. E po', si ll'ha 'itto 'o tartaro, è vangelo.
Petruccio. — E già! Io, per esempio, sto' 'e casa 'int''o palazzo appriesso; dunque, 'o mariuolo putarria essere pur io. È accussì?
Peppe (ipocritamente:) — Chi dice chesto?! Serve pe ragiunà.
Petruccio. — Ma comme! Nun ve facite n'ato càrcolo, n capo a buie? 'O mariuolo, a primma sera, s'è mpezzato 'int''o palazzo, e s'è annascunnuto; 'a notte, ha fatto 'o servizio; e po' se n'è asciuto, còmmetamente, p''o purtone, e s'ha tirato 'o spurtiello. Nun po succedere, neh, Miù?
Peppe (indagando:) — E pecchè no? Pure po essere.