Paggena:Poesie napoletane - Ferdinando Russo.djvu/290

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.

II.

— Ma quante? Ciento? — No, dentocinquanta...
E, sull' onore d’ ’a famiglia mìa,

Peppi, te dico propio ’a sacrosanta
verità ! Nun te dico na huscia !

Io non so' cornine a chillo ca se vanta
e po’ fa a bucca e a bacca. ’O ddiciarria !

Uno ’e chiste t’arrobba e po’ te nchianta!

Io nun so* galantomo pe pazzia!

— Embè, venite ’ncoppa ’o Comitato...

— Ma, Uà me sanno !.. Nce stà tanta gente !
T’aspetto ccà! — ... — Va buono, è eumbinato!

Ma... Cavaliè, vingitnmo ? Che dicite ?

Nce 1’ ha ditto ’o Prefetto ! — E già, *s’ intente !
Nui simmo oneste... Che paura avite?!