Paggena:Montecassino - Ferdinando Russo.djvu/37

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
- 35 -

Ncopp’ a lu mare, cu na lenza ’argiento,
scenneva ’a luna. A me vicino, e sola.
Essa diceva cose ’e sentimento...
E s’era data, a povera figliola,
comme se dà na sposa nnaaz’a Dio!
Senza ’0 su spetto manco ’e na parola !
Chi me parlava, int* ’o penziero mio ?
E qua* demmònio s’era annascunnuto
mmiezo a stu core?... Er’io, o nun er’io?
Certo è ca. doppo. tutto Essa ha saputo!
E quanno dint’a st’anema scujeta,
cu ’o pentimento, Ammore era venuto.
Essa arrunzai na campanella ’e seta,
dui sciucquaglielle e ’a vesticciolla ’e raso.
g senza dirme ca cagnava meta,
senza tuccarme ’a fronte cu nu vaso,
se ne fuiette!... E ino’ dannato e tristo,
cu dento spine ’npietto, io so’ rummaso!
’O ssaccio, ’o ssaccio, ca so’ stato nzisto !
Ma pure ncopp’ ’a croce, ha perdunato
’o Figlio ’e Dio, ca se chiammava Cristo I