Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo II.djvu/81

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
77
Jornata IV.

tira drinto, tenennome co na ricca servetù ’ncatenata d’oro. Che remmedio nce sarria, disse lo Rrè a levarete da le granfe de sta serena? lo remmedio sarria, respose Marziella, a ssecare co na limma sorda sta catena, e sbegnaremella. Aspettame craje mmatino (leprecaje lo Rrè) ca mme ne vengo co lo negozio lesto, e mme te porto a la casa, dove sarraje l’uocchio deritto mio, la popella de lo core mio, e la visciola de st’arma.E datose lo caparro de l’ammore loro, co na toccata de manzolla, essa se nne jette pe drinto l’acqua, ed isso pe drinto a lo ffuoco, e ffuoco tale, che non appe n’ora de repuoso tutto lo juorno: e come scette la negra cargiumma de la notte a fare tubba catubba co le stelle, non chiudenno maje uocchie, jette romenanno co le mmasche de la memoria le bellezze de Marziella, descorrenno co lo penziero ’ntuorno a le mmaraveglie de li capille, a li miracole de la vocca, e a li stupure de lo pede, e ttoccanno l’oro de le grazie soje a la preta paragone de lo jodizio, le trovava de vintequattro carate; ma desgraziava la notte, che ttardasse tanto a ’nzoperare da li racamme, che fa de stelle, e ghiastemmava lo Sole, che non arrivasse priesto co lo carruggio de luce ped’arrecchire la casa soja de lo bene, che desederava, pe pportare a le ccammare soje na menera d’oro, che ghietta perne, na quaquiglia de perne, che ghietta sciure. Ma ntanto, che ghieva pe mmaro penzanno a chella che steva a mmaro, ecco li guastature de lo Sole, che schianaro lo cammino pe dove doveva passare co l’asserceto de li ragge, e bestutose lo Rrè, s’abbiaje co Ciommo a la marina, do-