Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo II.djvu/29

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
25
Jornata IV.

Scrivano, dato lo maniucco a lo Mastrodatto, refuso a lo Procoratore, era mannato a llavorare punte ’n ajero a la Majestra vedola; se ’ncontraje a ccaso co lo frate, lo quale essenno Consigliero, e Ccapo de la Rota, fece fermare la jostizia pe ’ntennere le rragiune soje, lo quale contato tutto lo socciesso, le respose Marcuccio: Stà zitto, ca non canusce la sciorte toja , perchè senza dubbio tu, ch’a la primma prova aje trovato na catenella de tre parme, nne trovarraje a sta seconna quarch’autra de tre passe. Và puro allegramente, ca le fforche te songo sore carnale, e dove l’autre ’nce devacano la vita, tu ’nce inchie la vorza. Parmiero, che se sentette dare la quatra, le disse: Io vengo pe ghiostizia, non pe d’essere coffiato, e ssacce ca sta cosa che m’hanno ’mposta ,jo n’aggio le mmano nette, ca so ommo nnorato, si bè mme vide accossì straccione, e brenzoluso, ca l’abeto non fa monaco. Ma pe no avere ntiso a Marchionno Patremo, ed a Marcuccio fratemo, io passo pe la trafila, e sto ’n pizzo pe ccantare no matrecale a tre sotto a le piede de lo Boja . Marcuccio, che ’ntese mentovare lo nomme de lo Patre, e lo sujo, se sentette scetare lo sango, e mmiranno fitto a Parmiero, le parze de lo canoscere, ed all’utemo scopiertolo pe lo frate, se trovaje commattuto da la vrergogna, e da l’affrezione, da la carne, e da lo nore, da la jostizia, e da la pietate; se vergognava de scoprirese frate a na facce de mpiso; se frejeva de vedere a chillo termene lo sango sujo, e la carne lo tirava co na vorpara a rremmediare a sto fatto, lo nnore lo reterava pe non se sbregognare co lo Rrè de no frate nquisito