Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo II.djvu/27

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
23
Jornata IV.

ranza, le dettero no sorzico, e guadagnanno ogn’ora vertù, ed avanzanno ogne ghiuorno appetito, non passaje na semmana, che se refece ’n tutto e pe tutto, auzannose da lo lietto, pe la qual cosa lo Rrè notaje Marcuccio comm’a Ddio de la Medecina, facennolo non sulo Barone de na grossa terra, ma primmo Conzigliero de la Corte soja, nzorannolo co na Signora la cchiù ricca de chillo paese. Fra chisto miezo, Parmiero restaje scotolato de quanto aveva, perchè denare de juoco, comme veneno accossì se nne vanno, e la fortuna de lo jocutore quanto saglie, tanto scenne; e, bedennose pezzente, e desgraziato, se resorvette de cammenare tanto, o che ccagnanno luoco cagnasse ventura, o che sborrasse la chiazza da lo rollo de la vita, e ttanto camminaje, che dapò seje mise de giravote arrivaje a Campo-largo cossì scodato, e stracco che non se reieva ’n pede, e, bedenno ca non trovava dove cadere muorto, e che la famme le cresceva a mmesura, e li vestite le cadevano a ppetacce, venne ’n tanta desperazione, che ttrovata na casa vecchia fore le mmura de la Cetate, se levaje l’attaccaglie de le ccauzette, ch’erano de vammace, e filato, ed annodecatole nsiemme, nce fece no bello chiappo, lo quale attaccato a no travo e ssagliuto ncoppa no monteciello de prete, ch’isso stisso se fece, se dette vota. Ma voze la sciorte, ch’essenno lo travo carolato, e ffracet,o a lo butto, che deze se spezzaje pe mmiezo, e lo ’mpiso vivo schiaffaje de costate a cchella preta, che se nne sentette pe na mmano de juorne. Ora spezzannose lo travo, cascaro ’n terra na mmano de catene, cannacche, ed anelle d’oro;