Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo II.djvu/186

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
178
Trattenimiento VII.

vonca arrivo te faccio vedere meracole a menare de grancio. Bravo, per mia fe’!, respose lo patre, tu haie ’mparato ’ncarte de mercante a fare cammio de contrapunte de deta co recevute de spalle, votate de chiave co bottate de rimmo e scalate de finestra co calate de funa! ’maro me, che meglio t’avesse ’mezzato da votare no filatorio, che no me farrisse stare co no filatorio a sto cuorpo, parennome ’n ora ’n ora de vederete ’miezo la corte co no coppetiello de carta o, scopierto a ramme, esserete consignato no rimmo o, si chisto scappe, a la fine vederete dare vota co na funa!. Cossì ditto se votaie a Tittillo, ch’era lo secunno figlio, e disse: E tu, che bell’arte averrai ’mparato?. De fare varche, respose lo figlio. Manco male, lepricaie lo patre, ca chessa è n’arte ’norata e ’nce puoi campare la vita. E tu, Renzone, che sai fare ’n capo de tanto tiempo?. Saccio, disse lo figlio, tirare cossì diritto de va lestra che caccio n’uocchio a no gallo. Puro è quarcosa, disse lo patre, ca puoi scampoliare co la caccia e procacciare lo pane. E, votatose a lo quarto, l’addemannaie lo stisso e Iacuoco: Io saccio canoscere n’erva ca risusceta no muorto. Bravo, previta de Lanfusa!, respose Pacione, chessa è la vota che ’nce levarrimmo da miseria e farrimmo campare le gente chiù de lo Verlascio de Capoa!. Ed, addemannato ped utemo all’utemo figlio, ch’era Menecuccio, che cosa sapesse fare, disse: Io saccio ’ntennere lo parlare de l’aucielle. Non senza che, leprecaie lo patre, mentre stevamo a tavola te sosiste pe sentire lo vernoleiare de chillo passaro. Ma, po’ che te vante de