Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo II.djvu/152

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
144
Trattenimiento III.

la coda e comm’a territorio vannuto e caccia reservata negava lo commerzio d’ogn’ommo e voleva sempre feria a lo tribunale suio, sempre vacanza a le scole, sempre feste de corte a lo banco, tanto che lo patre ne steva lo chiù affritto e desperato de lo munno. Ed, occorrenno de ire a na fera, disse a la figlia, che se chiammava Betta, che desiderava che le portasse a lo retuorno ed essa le decette: Tata mio, se me vuoi bene, portame no miezo cantaro de zuccaro de Palermo e miezo d’ammennole ambrosine, co quatto o sei fiasche d’acqua d’adore e no poco de musco e d’ambra, portannome perzì na quarantina de perne, dui zaffire, no poco de granatelle e rubini, co no poco d’oro filato e sopra tutto na mattara e na rasora d’argiento. Lo patre se maravegliaie de sta addemanna stravagante, puro, pe non contradire a la figlia, iette a la fera e tornaie portannole puntualemente quanto aveva cercato. La quale, avuto cheste cose se ’nchiuse dintro na cammara e commenzaie a fare na gran quantità de pasta d’ammennole e zuccaro, ’mescata co acqua rosa e sprofummo e commenzaie a fare no bellissimo giovene, a lo quale fece li capille de fila d’oro, l’uocchie de zaffire, li diente de perne, le lavra de robine e le dette tanta grazia che no le mancava se no la parola. La quale cosa fatto, avenno sentuto dicere ca n’autra statua a li prieghe de no certo re de Cipro deventaie viva, tanto pregaie la dea d’ammore che la statua commenzaie ad aprire l’uocchie e, renforzanno le preghere, se mese a shiatare e dapo’ lo shiato scettero le parole, e scioglien-