Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/40

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
40
Trattenimiento II.

vampa de fuoco, respose: «Non tante laude, signore prencepe, io te so vajassa, e pe servire sta faccia de re, jettaria perzi lo necessario e stimmo a gran fortuna, che, da rammo de mortella pastenato a na testa de creta, sia deventato frascone de lauro mpizzato a l’ostaria de no core de carne, e de no core, dove è tanta grannezza e tanta vertute!» Lo prencepe, a ste parole, squagliannose comme a na cannela de sivo, tornanno ad abbracciarela, e sigillanno sta lettera co no vaso, le deze la mano, dicenno: «Eccote la fede, tu sarrai la mogliere mia, tu sarrai patrona de lo scettro, tu averraje la chiave de sto core, cossì comme tu tiene lo temmone de sta vita!» E, dapò cheste e ciento autre ceremonie e trascurze, auzatose da lo lietto, vedettero se le stentina ereno sane, e stettero co lo stisso appontamiento pe na mano de juorne. Ma, perchè la fortuna, sconceca juoco e sparte matrimonio, è sempre mpiedeco a li passe d’ammore, è sempre cano nigro, che caca miezo a li guste de chi vo bene, occorze che fu chiammato lo prencepe a na caccia de no gran puorco sarvateco, che roinava chillo paese. Pe la quale cosa fu costritto a lassare la mogliere, anze a lassare dui tierze de lo core. Ma, perchè l’amava chiù de la vita, e la vedeva bella sopra tutte le bellezzetudene cose, da st’ammore e da sta bellezza squigliaje chella terza spezie, che è na tropeja a lo mare de li contiente amoruse, na chioppeta a la colata de le gioje d’ammore, na folinia, che casca dinto a lo pignato grasso de li guste de li nnammorate, chella, dico, ch’è no serpe, che mozzeca e na carola che rro-