Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/130

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
130
Trattenimiento X.

lo: «lega l’aseno dove vo lo patrone!» E, fattola sedere a no scanniello, commenzaje a fare la chianca de chillo nigro scuorzo, che chiovellecava e piscioliava tutta sango; e, da tanto ntanto, sauda, comme se radesse, deceva: «Uh chi bella vo parere, pena vo patere!» Ma, chillo, continovanno a mannarela a mitto, ed essa, secotianno sto mutto, se ne jezero contrapuntianno lo colascione de chillo cuorpo fi a la rosa de lo vellicolo; dove, essennole mancato co lo sangue la forza, sparaje da sotta no tiro de partenza, provanno co riseco sujo lo vierzo de Sanazaro:

La nmidia, figlio mio, se stessa smafara!

’ Fernette a tiempo sto cunto, ch’era data n’ora de termene a lo sole, che, comme stodiante fastediuso, sfrattasse da li quartiere dell’ajero; quanno lo prencepe fece chiammare Fabiello e Jacovuccio, l’uno guardarobba e l’antro despenziero de la casa, che venessero a dare lo sopratavola a sta jornata. Ed ecco se trovare leste comm’a sorgiente, l’uno vestuto co cauze a la martingala de friso nigro, e la casacca a campana co bottune quanto na palla de cammuscio, co na coppola chiatta fi ncoppa l’aurecchie; l’antro, co na barretta a tagliere, casacca co la panzetta, e cauza a braca de tarantola janca. Li quale, scenno da drinto na spallerà de mortella, comme se fosse na scena, cossì decettero: