Paggena:La Divina Commedia Napoletano Domenico Jaccarino-Nfierno.djvu/107

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 109 —

Mo ccà da faticare àje co lo pietto
Lo Masto mme dicette, ca ronfanno
Non se fa niente, e manco into a lo lietto.
E chi accossì la vita passa ogne anno
D'isso non lassa n'allicuordo nterra,
Che comme a ffummo nn'aria va passanno.
Fatte passà sta sboria che mo sferra,
E vince ogne battaglia, e sta a ssentire,
Si lo cuorpo non cade e te fa guerra.
Cchiù llonga scala s'àve da saglire:
N'avasta che da chiste si partuto,
Autro non dico, ca mme staje a ccapìre.
Mme voto allora e lesto sto sosuto,
Cchiù forza avenno che non me senteva,
Dicenno: Sto cchiù fforte e 'ngagliarduto.
Ncopp'a lo scuoglio co lo Masto jeva,
Ch'era stritto, spuntuto, e brutta cosa,
E auto cchiù de chillo che nce aveva.
E parlava accossì pe ddì quaccosa,
Quanno na voce ascette da no fuosso
A ddì sciure che nn'erano de rosa.
Non sentette io, simbè co lo spercuosso
Steva ncoppa de l'arco p'ascoltare,
Ma chi parlava steva d'ira smuosso.
Steva avotato abbascio, ma guardare
Non poteva a lo funno accossì scuro;
E dicette io: Sio Masto, àje da passare
Da l'autra parte a scravaccà lo muro;
Che comme sento ccà, ma non lo 'ntenno,
Accossì bbeco, e niente nce affejuro.
Autra risposta, disse, non te renno,
Si non lo ffaccio, ca chest'addimmanna,
S'à da sentì, ma niente cchiù dicenno.
Pe lo ponte scennimmo a chella bbanna,
Addò s'aunesce co l'ottavo ggiro,
E ppò la borgia veco justo 'ncanna.