Paggena:Carduccianelle.djvu/47

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 45 —

   Quanno trasenno zi’ provate nuosto
benedicette tutta ’a casa: allora
avimmo miso suspiranno ’o soldo
dint’ ’o catillo,
   e mentre asceva nzieme c’ ’o pecuozzo
dicenno a tutte quante: — Buona Pasqua!
ll’aggio guardato cu ’e braccia chïate
nzi’ ch’è scunparso,
   e aggio penzato: quanta bona gente
mettono ’o soldo cu ’a speranza ’o core!
Ma è ’nu destino: ’ll’acqua santa e ’a parma
mai fanno niente;
   Resta ’a speranza, ma speranno sempe
a poco ’a vota tutte nce ne iammo,
e tutte ’e cose ’e chesta vita nfama
restano ’o stesso.
   Ogge chi scippa, chi afferra ’a campata,
se guarda attuorno pe’ chisà lle sfuie,
pecchè chi campa nu’ sta maie sicuro,
tutto fallesce.
   Munno busciardo, fauzo, traditore:
te vene meno stesso ’o sango tuio;
tutto ’e denare! denare, denare,
sempe denare!
sinò si’ muorto. Ma ponzammo a Pasca:
nzi’ ca c’esiste ’nu bicchiere ’e vino
vevimmencillo. Vuò penzà... che cosa?
pienze dimane.
Ogge se campa, dimane se more;
e bona Pasca, comme dico a vuie,
dico a me pure. Bona ge’, alluccate
forte: Alleluia!