Paggena:Carduccianelle.djvu/37

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 35 —

’O CUNTATORE..

   Quanno 'e tteròcciole sempe avutavano,
cu chillu lièpoto seccante e nzipeto,
e zerriavano, anze chiagnevano
p’ ’a sciorta lloro barbara,
   era ’nu lotano, ’nu grande ncommeto;
t'aviv’appennere, t’aviv’a stennere,
mo nun vutavano, mo ntruppecavano,
e ’a funa t ’’a struievano.
   Po’ se scassavano cate a bizzeffie,
e chirchie e maneche se ne venevano
pesole pesole; quann’era all’urdemo
manco putive vevere...
   ’E ffune fracete, cu chilli nureche,
mo se nchiummavano, mo se rumpevano,
e ’o cato ’e furia scappava subbeto
e te faceva sbattere.
   Ll’acqua era libbera, nun ’a pavavemo,
ma ce cadevano muscille, zoccole,
anze ’o pericolo era assaie facele,
pe' passà 'na risgrazia.
   Ma po’ ciert’uommene, gente ’e iuricio,
cu chelli solete penzate mascole,
sturianno Napole, llà llà dicetteno:
   « Va buo', ll’avimmo sceveta! »
E ce mettetteno ’na specie ’e bussola,
che ssa’... ’na machina che conta ’a veppeta,
cu cierti nummere, cu cierti lettere
ca lloro s’ ’e ccapisceno.