Paggena:Carduccianelle.djvu/23

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 21 —


QUATRO ANTICO..

   Era guaglione tanno... Comme passa
'o tiempo! E pure m’allicordo buono:
tann’era ’a festa d' ’o mese 'e Maria,
ll'urdemo iuorno.
   Quant’era bella chella sacrestia!
fresca, pulita, commeta, ariosa:
che paraviso! Ce steva n’addore
tanto stufuso
   e rose e ncienzo, ca pareva overo
’na cosa rara: nnante ’o fenestone,
ll'arbero ’e fiche comme steva bello,
carreco ’e fronne.
   Che bellu sole che traseva dinto:
se cunzulava stesso l’assistente,
c’ ’o libro mmano, che capuzziava
ncoppa a ’na seggia;
   n’anema ’e seggia ndurata, ’e damasco
giallo; pareva 'na seggia ’e vammana,
’na purtantina, chella d’ ’o seciento,
meza scassata.
   Fora, ’int’ ’a chiesa, ll’organo sunava:
a poco 'a vota, tutta ’a sacrestia
se sbacantaie p’ ’a pruggessione
già priparata.
   E steva i’ sulo, nzieme cu’assistente
ca, doce doce, s’ ’a facette a suonno:
tanta ’na panza, cu ’a suttana e ’o naso
spuorche ’e liccese.