Paggena:'n Paraviso - Ferdinando Russo - 1892.djvu/22

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 20 —

Era ’o puorco ’e chillo santo
che si chiamma sant’ Antonio,
che ffacette magnà a mmorse
’e ddenocchie do demmonio.

 Me susette, e co cappiello
lle ffacette nu saluto,
’O rumito me guardava:
— da che pparte sì vvenuto?

Comm’è fatto stu penziero ?
figlio mio, va tornatenne…
Trova a n’angelo e dincello,
te mprestasse quatto penne…

— San’Antò, ma i’ so’ venuto
pe vedè, no pe rrestà…
Quanno moro, arrassosìa
me vedite ’e riturnà…

— E sperammo ca stu juorno
fosse propeto luntano!
Nuie ccà ncoppa nce seccammo
de restà cu ’e mmane mmano!