Paggena:La Divina Commedia Napoletano Domenico Jaccarino-Nfierno.djvu/44

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 46 —


CANTO NONO
ARGOMIENTO


Dinto a sto canto se vedono le ffurie de lo 'Nfierno. Arriva n'Angelo da lo Cielo, pe lo quale, senza nisciuno mpedemiento e nisciuna difficortà, traseno li Poete dinto a la Cetà de lo ffuoco, addò stanno dinto a sepulcre appicciate cchiù che fierro pe nisciun'arte, e songo castecate chille che non nce credono.


Lo colore che nfaccia a mme venette
Vedenno llà a Vergileo che tornava
Fice sì che lo sujo le scomparette.
Comm'a uno che sente, se fermava,
Che l'uocchie non potea manco girare
Pe l'aria nera, che cchiù se scurava!
Pure la guerra avimmo a guadagnare
Comme volimmo, allora isso parlaje,
Ma ntanto ccà nisciuno sta a arrivare!
Vedette buono comme accommenzaje
Co l'autro che doppo pò venette,
Parlanno comme primma non parlaje.
Ma sto parlà paura assaje mme dette,
Ca la parola me stentava, e addonca
De sentì peggie cose mme credette!
Dinto a sto funno de la trista conca
Da lo piano ch'è primmo, fuorze scenne
Chi à pe pena la speranza cionca?
E chillo a mme: raro è che se'ntravene
Quarcuno faccia a faccia ccà co nuje,
Pe sto cammino ccà che nce mantene.
Vero è che n'autra vota io ccà nce fuje
Da la Maga Aritone scongiurato,
L'ombra chiammanno de li cuorpe suje,