Paggena:La Divina Commedia Napoletano Domenico Jaccarino-Nfierno.djvu/114

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 116 —

Ll'anema, ch'era fera addevenuta,
Zufolianno lesto llà scappaje,
E l'autro arreto va parlanno, e sputa.
Le nnove spalle appriesso ll'avotaje,
Dicenno: Io voglio che Buoso corresse
Comm'a mme, che pe tterra mme strisciaje.
Fice sì che savorra io llà vedesse
Mmutare e ppò mmutare, e ccà me scusa
La novità, si sciore non me desse.
E già che chesta vista mia confusa
Se fosse poco, e stesse io llà smaccato,
Li duje fuì non pottero de 'nchiusa,
Ch'io non vedesse a Puccio lo sciancato;
Chillo sulo era de li tre compagne
Che erano primma, e non era mmutato;
L'autro era chillo che Gaville chiagne.



CANTO VINTISEJESEMO
ARGOMIENTO
Li Poete arrivano a l'ottava borgia, dinto a la quale vedeno tanta sciamme de fuoco. Dante sente da Vergileo, che dinto a cchelle so casticate li fauze conzigliere, e che ogne sciamma non è autro che no peccatore appicciato, fora che una, che facennose nfronte doje corna, nne teneva duje; e chisti duje erano lo Sio Diammede e lo Sio Aulisse.


Guode, Sciorenza, mo che ssì già granne,
Che pe mmare e ppe ttera sempe saglie,
E a lo nfierno lo nomme tujo se spanne.
Trovaje cinco latrune, ma de vaglie
Nfra Sciorentine, e scuorno io sto a provare,
E annore nfaccia a tte perzò non saglie.
Ma si lo vero non se sta a ssonnare,
Tu priesto sentarraje pe chesta via
Zzò che Prato co autre sta a cercare: