Paggena:Poesie - Salvatore di Giacomo.djvu/71

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
67
'o funneco verde

’A VAMMANA ’E PRESSA.
Eduardo Rota, c’ o bavero aizato, sott‘ ’o palazziello d’ ’a vammana, appiccia nu fiammifero e trova a funicella d’ ’o campaniello.
È li una doppo mezanotte.
Ndlin ndlin ! ndlin ndlin ! ndlin ndlin !
Donna Carmèeee !
— Chi è?... Chi è?... — So’ ’o frate ’e Peppeniello!...
— E che buo’ ? Chesta che maniera è ?
N’ato ppoco mme rumpe ’o campaniello!
Chella ’a mugliera sta figlianno ! — Ah, neh ?
Ha ditto c’ ’o vo’ fa’ stu bammeniello ?
— Vo’ ca venite mo, nziemme cu mme...
— Aspe’ !... Famme truvà nu scialletiello...
(Ah, Signore ! Che vita disperata !
P’ arrepusarme mane’ ’a notte tengo!...
Puozzesse accisa tu ca mm’ e* chiammata !...)
Ndlin ndlin ! ndlin ndlin ! ndlin ndlin !
— Mo ! mo ! Mo vengo !...
— Ccà fa friddo !... Mo, aspe’ !... — Ma lesto lesto!...
— Stong’ambettola !... Mo... Quanto me vesto !...