Paggena:Poesie - Salvatore di Giacomo.djvu/114

'A Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
110
'o munasterio

QuANNO moro io voglio esse accumpagnato
menanno sciure ncopp* ’o cuorpo mio,
e a nu pizzo stramano suttarrato,
addo me vede sulamente Dio.
Sotto a n’arbero, a ll’ombra e a lu cupierto,
accunciateme st’osse addelurate,
e ncopp’ ’o cuorpo mio sbattuto e spierto
menatece nu sciore si passate...
Ma nfino a tanto ca stu pede ’e noce
farrà li fronne ncopp’ a la muntagna,
vuie sentarrate chest’affritta voce
ch’esce da sott’ a st’arbero e se lagna...
Nun arreposo, no!... Vuie ca passate,
ienno cercanno attuorno ’a carità,
fratielle mieie, nun ve maravigliate:
ammore dura pe n’eternità !...