Paggena:Montecassino - Ferdinando Russo.djvu/27

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
- 25 -

- *5 L’ammore accumminciai, ma a poco a poco,
senza sapè c’accumminciasse overo,
senza penzà ca se cagnasse ’o juoco.
M’era passata nnanz’a lu penziero;
ma po’, comm’a n’auciello, era vulata...
Essa, redenno; io, non facenno overo...
.L’avevo vista, l’avevo guardata,
e dint’ all’ uocchie ll’ avevo liggiuto
nu desiderio d’essere vasata...
E stu penziero mio, niro e perduto
appriesso a na caterva ’e male cose
cchiù cupe e fredde de nu puzzo futo,
aveva ditto : — Si sarranno rose,
crisciarranno dimane... E destinato!
Adacquammo ’e ssemmente auriose !
E accumminciai nu juoco cumbinato,
comme fa ’o rangio traditore e nzisto
c’arriva ’a mosca cammenanno ’e lato..,
Comme facette Giuda a Giesù Cristo 1
4