Paggena:Lo matremmonio a fforza - Michele Zezza.djvu/19

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 17 —


SCENA OTTAVA.

D. Mamozio e Dditto.

D.M. Oh Don Aniello, che v’accorre?

D.A. Io songo

Venuto ccà p’avere no consiglio.
(Buono! Ss’ammico fa parlà la ggente.)

D.M. Scusate, mio signore; avite a ddicere:

Mme pare schitto d’essere venuto.
E non già so benuto, pocca è dubbio.

D.A. Mme pare? Io so benuto ncarne, ed ossa.

D.M. Che conseguenzia è cchesta?

D.A. E nè lo vero.

Ch’io sò benuto, e buie chiacchiariate?

D.M. Mme pare de vederve, e de sentirve,

E mme pare ch’io stia chiacchiarianno;
Ma lo ddico pe ccerto?

D.A. Fosse certo accossì no ternicciullo.

Lassammo sti mme pare, e no mme pare,
E ppailammo d’affare.
Vorria nzorarme.

D.M. Non ne ssaccio niente.

D.A. E pperzò ve lo ddico.

D.M. Pò soccedere.

D.A. La zita è giovenella, e bella assaie.

D.M. Chessa cosa non è ntra le mpossibbele.