21.
Uh che chianto, e che trille a li vascielle!
Che fracasso d’antenne, e che taluorno
Dall’huocchie a li Trojane poverielle
Arrobbaro le nuvole lo juorno:
Jetta lo Cielo chioppete a langelle;
Truone, e lape spesseano attuorno attuorno
E tutte ’nnanze all’huocchie se vedevano
La morte, e già pe muorte se chiagnevano.
22.
Venne ad Anea lo jajo, e sospiranno
Auza ’n Cièlo le braccia, e sbaporaje:
O fortunate tutte vui, che tanno
Sotta de Troja ascistevo da guaje,
’Nnante a li patre vuostre vommecanno
L’arma, e lo fango! che benaggia craje,
Gran figlio de Tideo, perchè lassato
M’hai vivo? hai fatto affè no gran peccato!
23.
O si la mano toa me sficcagliava,
Dove d’Attore lo famuso Achille
Fece mesesca, e muorto io nce restava
Co Sarpacone, che valea pe mille:
Dove lo shiummo a mare rotolava
Tanta armature nobele de chille,
Che ’nce restaro accise, e a centenara
Cuorpe muorte d’Aroje de famma chiara.
24.
’Ntra tanto ecco na furia d’Aquelone
Le spetaccia la vela, e vede auzare
L’onne a le Stelle, e de lo galione
Da ccà, e da llà li rimme sfracassare.
Vene n’autr’onna, e co no sbottorone
Fà la nave de shianco ’mmertecare;
E le cadie no monte d’acqua ’n cuollo,
E dintro tutte stettero ’n ammuollo.
Hi