9.
Da la Secilia appena era partuta
D’Anea l’armata allegra, e se ’ngorfava,
Ne chell’ Isola ancora havea perduta
De vista, e ’n poppa Zefero shioshiava:
Mà Giunone, che aterna la feruta
Manteneva a lo core, n’abbottava
Comm’estrece pe doglia, e arraggiatizza
Accossi sbaporaje chiena de stizza.
10.
Io darme venta, e perdere la caccia?
Ne potere da Talia allontanare
Sto Rè de Troja, e gente bricconaccia?
Ma lo Fato non vò: pozza crepare!
Pallade me farrà na fico ’n faccia,
Ca de li Griece tutta ’ncenniare
Fece l’armata, e chesto pe castico
D’Ajace sulo! e io? potta de ’nnico!
11.
La stessa Dea lo fulmene tremenno
Levaje da mano a Giove, e lo tiraje
Contra d’Ajace e co no viento orrenno
E lo mare, e l’armata sconquassaje:
Essa co no gran turbene scennenno,
Contr’ Ajace feruto se lanzaje,
Che già moreva vommecanno shiamme;
E lo ’mpese a no scuoglio pe le gamme
12.
Io de li Dei Regina, io che mogliere,
E Sore sò de lo gran Dio Tronante,
Co tant’anne de guerra, e non potere
Sparafonnare, chi? quattro forfante!
Chesto è peo de no cuorno! e chi tenere
Vorrà pe Dea Giunone da mò ’nnante?
Sulo faranno a tutte li cantune
Nido a l’autaro mio li scarafune!