Paggena:L'Eneide di Virgilio Marone trasportata in ottava rima napoletana.pdf/512

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
559
Dell’AneideCanto v.


197.

Tu lo saje, Cetarea, chillo responne,

Ca de lo regno mio puoi fare, e sfare:
Comme figlia te tengo, ca da st’onne
T’hà voluto lo cielo gnenetare.
Me sò catene sse toe trezze jonne,
E a barda, e sella m’haje da commannare:
Tu lo faje, ca pe Anea haggio ammaccate
Chiù vote st’onne mie ’ncherebizzate.

198.

E ’n terra nientemanco; e bè lo fanno

Li dui shiumme de Troja, quanno Achille
Li Trojane accidenno, e spetaccianno,
Le scamazzava comme sorecille:
E l’accise a li shiumme derropanno,
L’anchiette de manera, che da chille
Restaje l’acqua corrente appantanata
Da montagne de muorte attraverzata.

199.

Tanno a fronte d’Achille se trovaje

Figlieto, e muorto nce sarria restato,
Perche spare le forze erano assaje,
E contrario porzì l’era lo Fato:
Co na nuvola tanno io lo sarvaje,
Si bè ca stea marfuso, e ’nfuriato
Contra de Troja, e la volea sfonnata,
Quantonca io stisso l’havea fravecata.

200.

Chi sò stato nfì a mò, sempe sarraggio,

Non dobbetare nò, duorme secura.
E sano, e sarvo te lo portarraggio
A li puorte de Talia a derettura.
Uno pe tutte paterrà dammaggio,
Restanno muorto, e senza sebetura.
Mà muorto uno che sia ’ntrà tanta gente,
Tanto me pare chesso, quanto niente.
His
V2