Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
481
Dell’AneideCanto v.
41.
Lo scuoglio se vedeano già vecino,
- E Gía, ch’era lo primmo, se votaje
- A Menete, e le disse : ah malandrino,
- Temmoniero de ’mmerda addove vaje?
- Dove t’allarghe? tuorce lo cammino
- A mano manca, che benaggia craje;
- Priesto, rade sto scuoglio co li rimme:
- Te sguarro, si non simmo nui li primme.
42.
Lassa allargare ss’autre, e tu t’accosta
- Stritto à lo scuoglio, ca trionfarrimmo.
- Gnornò, disse Menete, ca de costa
- A li scuoglie cecate tozzarrimmo:
- Tu vuoi, che te dia bona la composta,
- Respose Gìa, tu vuoi che quacche rimmo
- Te rompa ’n capo: tuorce à mano manca,
- Rade sto scuoglio, che te rumpe n’anca.
43.
Pò vota facce, e vede ca Croanto
- Le stà de costa, e hà lo meglio luoco:
- E ’ntrà lo scuoglio, e Gìa chillo ’ntratanto
- Sfila, e sempe s'avanza a poco a poco.
- Isso ’n somma, e lo primmo, e già lo vanto
- Porta ’ntrà tutte l'autre, e comme fuoco
- Avampa Gìa vedennose traduto,
- E pareva no gammaro arrostuto.
44.
Mà già tutto lo termene hà girato.
- Croanto, e tanto ’nnante se vedeva,
- Che già lo scuoglio arreto havea lassato,
- E già vinto lo pallio se teneva.
- Mà Gìa, ch’era no giovane onorato,
- Tale vreogna, e collera n’haveva,
- Che lo chianto dall’huocchie le scappaje,
- E comm’urzo a Menete se lanzaje.
Se-