Paggena:L'Eneide di Virgilio Marone trasportata in ottava rima napoletana.pdf/407

'A Wikisource.
Chesta paggena è stata leggiuta.
355
Dell’AneideCanto iv.

161.


Gnorsì la spata stessa a la stess’ora
Cacciava tutte doje fora de guaje:
Io co ste mano (chesto è che m’accora)
A st’autare li Dei ’mperozzolaje:
E co suppreche, ah sore tradetora,
L’haggio pe te stordute; e tu me faje
Sto trademiento, azzò m’allontanasse,
E st’orrenno spettacolo trovasse?

162.


Sore mia, ca me manca la parola:
M’haje accisa co tico! è già caduta
Tutta sta gente co sta botta sola,
E sta bella cetà tutta è perduta.
Dateme acqua, portateme lenzola,
Pe lavare, e asciuttare la feruta:
E si spireto ’n cuorpo l’è remmaso,
Me lo voglio zucare co no vaso.

163.


A la cataffa saglie, e co la sore
S’abbraccia, e co lo chianto le lavava
La feruta, che accanto era a lo core,
E co lo mantesino l’asciuttava.
Chella auzaje l’huocchie, e pe lo gran dolore
Subbeto le vasciaje, ca le siscava
Lo shiato ’n pietto, che pe lo connutto
De la feruta sen’asceva tutto.

164.


A le goveta soe pò s’appojaje,
Pe s’auzare no poco, e non poteva.
Venne manco la forza, e scapozzaje
’N coppa a lo stisso lietto, addove steva.
Tre vote aperze l’huocchie, e pò l’auzaje,
Pe vedere la luce, e la vedeva
Co no sospiro, e le sapeva a sorte,
Ca troppo commateva co la morte.

Tum