Paggena:Canta Posillipo... (Ernesto Murolo).djvu/52

'A Wikisource.
Chesta paggena nun è stata leggiuta.
— 46 —

E allora — è sottinteso — allora si
ca m’arrollo pur9 io... »

— « Pur9 io... »

— « Pur’ i’... »

’O viecchio, disgustato, mo nce vo',
ha pavato 'e ggranite, s’ è susuto,
e, passanno pe' nnanz’ ’o tavulino,

s’ è fermato vicino,
e ha ditto: — « Giuvinò
pe’ grazia ’e Dio v’ avevo già capite!

Vuie sa quanno partite?
Quanno fenesce }a guerra! E ba ca no!

Tutto ’o « Cafè » ha reduto.

Uno^d' ’a « cumpagnia » s’ è ribellato
dicenno: « scusi a lei chi 1’ ha chiamata... >

« chiù-chiù, chià-chià,» « la Patria », « il contributo »,
«... il nostro sangue... » « usciamo dal caffè... »

’O viecchio, a ppoco a ppoco,
faceva ll’ uocchie ’e fuoco...

Basta, po' na parola porta a n’ ata,

1’ ha ditto uno: — « Ma, dica, lei chi è?... »

—Chiso!(ha risposto ’o viecchio) «Io?So... nisciuno»
Ma 'e figlie miei so1... « tuttecosa »: ’e bbi:

Chisto (e mmustava a uno...

P alpino..., chillo bruno)
è vuluntario ca mo pari’o vi;
e chist’ ato..., chist’ ato... (e Ile seenne va
na lagrema pe’ ffaccia... mo è turnato
guardalo ».